Hallo! Ik ben Pelle. Ik ben 12 jaar. Een half jaar geleden kwam ik bij Hondgenoot in begeleiding. Ik had last van mijn woede aanvallen.

Ik maakte veel stuk als ik iets niet begreep. Soms gingen dingen te snel voor mij en begreep ik niet waarom dit voor mij werd beslist. Ik heb een hoge intelligentie en ben ook erg gevoelig voor geluid en de sfeer die mensen uitstralen. Aan het eind van de dag ben ik erg moe en dan kan ik helemaal niet meer goed met prikkels of tegenslagen omgaan. Mijn ouders moesten vaak mijn laptop laten maken als ik deze weer eens door mijn kamer had gegooid. Ook gooide ik andere spullen door mijn kamer. Ik kon niet goed aangeven wanneer ik boos ging worden, vaak zat ik er al midden in en werd het zwart voor mijn ogen.

Ik had al meerdere begeleidingen gehad; vooral met veel praten. Daar houd ik niet van. Bij Hondgenoot hoefde ik niet veel te praten. We gingen gewoon veel doen met de honden.

Bij Hondgenoot werd ik al meten heel rustig in het contact met de hond. Hij was altijd blij wanneer ik er was. Hij wilde graag met mij knuffelen en ik met hem.

De samenwerking was heel goed. Ik leerde te kijken naar zijn taal en wat hij nodig had. Na verloop van tijd kon ik ook beter aangeven aan Gigi wat ik nodig had en wanneer ik misschien boos zou kunnen gaan worden. Dit is nooit gebeurd; ik zou dat niet kunnen bij de hond waar ik mee ging samenwerken. Zo leerde ik me beter beheersen en aanvoelen wanneer ik boos zou worden. En wat ik dan kon gaan doen. Ik leerde me beter uitten en aangeven hoe ik me voelde.

Ik ben heel erg blij dat ik bij Hondgenoot ben geweest. Ook mijn ouders zijn heel erg blij. We kunnen veel beter met elkaar praten en ik ben veel minder boos. We begrijpen elkaar beter.

Wij kunnen iedereen het aanraden om naar Hondgenoot te gaan, vooral als je een kind hebt wat erg verlegen is of het erg moeilijk vindt om voor zichzelf op te komen.

– Bram