Veel kinderen met autisme hebben extra aanwijzingen nodig om goed met een dier om te gaan. Alleen zeggen hoe het niet moet is niet voldoende. Wat werkt wel?
Zeggen hoe het wel moet. Handvatten geven waar je op kan letten. Kinderen leren op een vriendelijke en laagdrempelige manier over de lichaamstaal van dieren en hoe ze hiermee omgaan. Daar oefenen ze in. Ze leren om reacties te snappen, zich in te leven in wat de hond voelt en daar steeds beter op in te spelen. Dat kunnen ze daarna gebruiken in de omgang met mensen.
Zeker voor kinderen met autisme is dit een heel belangrijk leerproces. Vaak gaat dit niet van nature. Ze zijn bijvoorbeeld te gevoelig voor lichaamstaal van anderen en interpreteren het dan niet goed. Of ze pikken de signalen juist onvoldoende of helemaal op. Vaak is het te. Te gevoelig, een te overdreven reactie, of juist een te onderkoelde reactie.
Bij Hondgenoot gebruiken we veel materiaal waarop verschillende emoties worden uitgebeeld. Ook de stress signalen staan op borden getekend. Voor kinderen met autisme werkt dit goed, omdat het heel duidelijk is. Daarna vinden ze het gemakkelijker om de signalen ook bij levende honden te herkennen.
Daar oefenen we mee. We gaan Ga met het kind en de hond zitten en benoemen wat er gebeurt. We benoemen de reacties van de hond als het kind hem aait en vertellen wanneer de hond het fijn vindt of juist niet. Bijvoorbeeld zo. ‘Kijk, als je hier kriebelt, in zijn nek, gaan zijn oogjes dicht. Hij is ontspannen. Het kopje gaat naar beneden, of hij gaat liggen. Hij voelt zich op zijn gemak.’
‘Als je hem zo aait, dan vindt hij het niet lekker.’ ‘Je aait hem te hard (of tegen de haren in), en/of je houdt hem te stevig vast. Kijk maar, hij draait zijn kop weg, hij probeert weg te komen en stribbelt tegen.’ Het kind merkt dat, maar begrijpt het niet en vindt het niet leuk. Wij geven dan tips wat je wel kunt doen. Hoe kun je jouw lichaamstaal zo aanpassen dat jij je niet opdringt en de hond weer naar je toe wil komen?
Dit voorbeeld heb ik niet verzonnen, het is echt. In deze situatie heeft het de jongen echt geholpen in zijn contact met leeftijdgenoten. Het lukte ouders en leerkrachten niet om hem duidelijk te maken wat er mis ging en waarom andere kinderen zich terugtrokken. De hond heeft dit veel sneller en beter verteld dan mensen ooit konden.